Bir kadını siyasette gayrimeşrulaştırmanın pek çok yolu var: Güldüğü için, kampanya yolunda gözyaşı döktüğü için, kıyafet seçimi için, ekibine huysuzlaştığı için veya tarakla salatasını yediği için ona saldırın.

Ancak hiçbir taktik, kadın olan iki önemli siyasi şahsiyet arasındaki uçurumdan yararlanmaya çalışmaktan daha yorucu olamaz.

Ocak ayında Massachusetts’ten Demokrat Senatör Elizabeth Warren’a Boston Public Radio’da yapılan bir röportajda Başkan Biden’ın 2024’te Başkan Yardımcısı Kamala Harris’i aday arkadaşı olarak tutup tutmaması soruldu. Görünüşe göre başkanın ayak parmaklarına basmak istemeyen Warren kibarca sorudan kaçtı.

“Biden’ı ekibinde rahat ettiren şeyleri gerçekten ertelemek istiyorum” dedi. “Kamala’yı uzun zamandır tanıyorum. Kamala’yı severim. Onu başsavcıyken tanıyordum ve hala ders veriyordum ve konut krizi üzerinde birlikte çalıştık, bu yüzden çok eskilere gidiyoruz. Ama ihtiyaçları var – bir takım olmaları gerekiyor ve bence öyleler.”

Başka bir politikacının ne yapacağını tahmin ederek olay yerine konmaktan kaçınmaya çalışan bir politikacının biraz beceriksizce ama makul bir yanıtı gibi görünüyor.

Ancak sonraki haberlere göre, Warren’ın isteksiz sözleri Harris’i, yardımcılarını ve bazı üst düzey Demokratları gıdıkladı. CNN tarafından anonim olarak alıntılanan Harris’in çevresinden biri, “Oldukça aşağılayıcı,” dedi.

Bence Warren, Harris’in Biden için, Demokrat Parti’nin ve Amerika’nın geleceği için vazgeçilmezliğini savunan tam bir destekle yanıt vermeliydi.

Ancak, elbette, hiçbir başkan yardımcısı vazgeçilmez değildir. Vazgeçilmezlik eksikliği, rol için pratikte bir gerekliliktir. Başkan yardımcısının görevi hayatta kalmak ve patronunun başına korkunç bir şey gelirse başkanlığı devralmaktır. Bu kadar. Bu nedenle, FDR’nin başkan yardımcısı John Nance Garner, ofisin “bir kova sıcak işemeye değmediğini” söyleyerek meşhur oldu.

Başkan yardımcısı adaylarının seçmenleri etkilemek için çoğunlukla çok az şey yaptığını biliyoruz. (Bazı araştırmacılara göre istisna, hafif bir ana-devlet avantajı sağlayabilecek olmalarıdır.) Ayrıca hiçbir başkan adayının, kendisinin ne kadar harika bir halef olacağına inandıklarına göre seçim yapmadığını da biliyoruz.

Sarah Palin ve Mike Pence, 2008’de John McCain’i ve 2016’da Donald Trump’ı yeterince dindar bulan GOP’un muhafazakar Hıristiyan kanadının soplarıydı. 2008’de Biden, Barack Obama’nın dış ilişkiler deneyiminden yoksun olduğunu düşünenler için bir soptu. Mülayim Tim Kaine, 2016’da, Hillary Clinton beyaz olmayan birini veya başka bir kadını seçseydi kafaları patlayacak olan seçmenler için bir soptu. George W. Bush’un 2000 yılında ikinci yardımcısı olan Dick Cheney, Sauron’un ordularına bir sop oldu – şaka! (Bir nevi.)

Harris’i 2020 Demokratik biletine koymak, Biden’ın aday arkadaşı olarak bir kadını seçeceğine dair kampanya vaadinin yerine getirilmesiydi. Nispeten genç olması ve beyaz olmayan bir kadın olması bonustu. Yaşı, Biden’ın ilerlemiş yaşıyla ilgili endişeleri etkisiz hale getirmeye yardımcı olmuş olabilir.

Halihazırda yaş ayrımı hedefinde olan Biden’ın Harris’i 2024’te terk edeceğini düşünmek için herhangi bir neden var mı?

Tabii ki değil. Yapamaz. Yapmamalı. Yapmayacak.

Warren bunu kesinlikle biliyordu.

Boston Halk Radyosu’ndaki gafından iki gün sonra Warren, istasyona yaptığı bir açıklamada sözlerini netleştirdi: “Başkan ve Başkan Yardımcısının birlikte yeniden seçilmesini tamamen destekliyorum ve hiçbir zaman aksini ima etmeyi amaçlamadım. Çalışan ailelere teslimat yapma konusunda güçlü bir sicile sahip harika bir ekip.”

CNN’nin bildirdiğine göre Warren, özür dilemek için Harris’i iki kez aramaya çalıştı, ancak Harris’in genelkurmay başkanı Lorraine Voles’a yönlendirildi ve o da onun aramasına cevap verdi. Bazı muhafazakar haber kaynakları – New York Post, Washington Times ve Fox News – bunu eski rakipler arasında sonuç olarak ortaya çıkan bir sürtüşme olarak tasvir ettiler (her iki kadın da 2019’da Demokrat başkan adaylığı için yarıştı; her ikisi de Biden’ın aday arkadaşı olmayı arzuladı).

Belki normal bir siyasi ortamda kimsenin umurunda olmazdı. Ancak Warren’ın Harris’i hevesle kucaklamadaki başarısızlığı, 2024’le ilgili bir dizi Demokrat endişeyle aynı zamana denk geldi. Yoğun bir şekilde karalamanın hedefi olan ve onay notları azalan Harris, 2024 listesinde bir engel olabilir mi?

CNN’in Pazar günü bildirdiğine göre, “Birden fazla Demokrat lider, insanların ardıl sıradaki bir sonraki kişi hakkında daha olumlu hissetmeye başlamazlarsa bilete tamamen sırt çevirebileceklerini iddia ediyor.”

Kamala Harris’i kahkahalarla güldüren insanların Joe Biden yerine Ron DeSantis’e veya Donald Trump’a oy vereceği bir dünya hayal etmek zor.

Ancak siyasi gazetecilik bir boşluktan nefret eder ve herhangi bir başkan yardımcısının kaderi hakkında her dört yıllık döngüde bu zamanlarda ortaya çıkan spekülasyonlar. Bu nedenle, doğal olarak, son zamanlarda Harris hakkında bir sürü olumsuz hikaye oldu – Demokratların onun hakkında hayal kırıklığına uğradığını, kendisini başkan yardımcısı olarak öne çıkarmak için hiçbir şey yapmadığını ve New York Times’ın en son ifadesiyle yapmadığını söylüyor. ay, “ülke bir yana, partinin gelecekteki lideri olduğunu kanıtlama mücadelesine yükseldi.”

Biden’ın favori bir tabirini ödünç alacak olursak, bu bir sürü saçmalık.

Tanımı gereği, başkan yardımcıları, patronun altını oymakla suçlanmamak için liderlik becerilerini gösterecek bir konumda değiller. Evet, Harris’in onay oranları düşük, ancak bunu, Harris için onun pozisyonundaki bir erkeğin omuzlarına yüklenebilecek olandan çok daha yüksek beklentilerden bahsetmiyorum bile, ülkenin ısrarlı ırkçılığına ve cinsiyetçiliğine bağlıyorum.

Biden yeniden seçilmek için aday olduğunu ve Harris’in onun aday arkadaşı olacağını açıklamalı. O zaman Demokratlar, Harris’i suçlamak yerine neden ikinci bir dönemi hak ettiklerini açıklamaya başlayabilirler.

Ve en başta oksijeni hak etmeyen cinsiyetçi bir hikayeyi bitirmek için Harris, Warren’ı görmezden gelmeyi bırakmalı ve onun özrünü kabul etmelidir. Bir liderin yapacağı şey buydu.

@AbcarianLAT