Editöre: Louise Aronson’ın, Başkan Biden ve Senatör Dianne Feinstein (D-Calif.) hakkında endişelerini dile getiren pek çok kişiyle birlikte, yaşlanmayla ilgili fikirlerimizi, yönergelerimizi ve düzenlemelerimizi geliştirmeye yönelik önerilerini takdir ettim. Bireysel yaşlanmanın benzersizliğine yapılan atıf tam yerinde.

Yine de başkanımızın ABD Hava Kuvvetleri Akademisi mezunlarına mezuniyet konuşmasını yaptıktan sonra ayağının takılıp düştüğü kum torbasını görünce dehşete düştüm.

O sahneyi hazırlayanlar ne düşündü? Yaşadığı yıllar – şefkat, deneyim ve bilgelik kazanmak için harcadığı yıllar nedeniyle başkanımıza karşı çıkan yaşlılar tarafından oraya bırakılan kasıtlı bir tuzak gibi görünüyordu.

Güzel işleyen yapay kalçalarım için minnettar olan 65 yaşında zinde bir insanım. Bilek kemiği ağrım izin verdiğinde haftada 30-40 mil yürüyorum. Yine de, bir an için bile dikkatim dağıldığında, küçücük bir ağaç kütüğü veya kökü beni uçurabilir.

O kum torbası kadar büyük bir engelin, sahnede diğerlerini selamlamak için dosdoğru ileriye bakıyormuş gibi görünen Biden’a çelme takmasına şaşırmadım.

Jana K. Shaker, Pebble Beach, Kaliforniya.

..

Editöre: Yaşlandıkça kaçınılmaz olarak çoğumuz engelli hale geliriz. Soru, bir engelin fiziksel mi yoksa zihinsel mi olduğudur.

Yaşlanma yönergeleri, fiziksel olarak sahip olabilecekleri sınırlamalara rağmen zihinsel olarak çalışmaya devam edebilenlere karşı ayrımcılık yapmamamızı sağlamalıdır.

Pek çok başkanın fiziksel engelleri vardı, en dikkate değer olanı Franklin D. Roosevelt’ti. Ve bir tür zihinsel mücadele yaşamış olabilecek birkaç başkan da oldu.

Düşünebildiği, analiz edebildiği ve iletişim kurabildiği sürece, kamuya hizmet eden mesleki deneyim ve uzmanlık sağlayarak konumunu sürdürebilmelidir.

“Çok yaşlı”, herhangi bir kum torbasına bakılmaksızın, yerinde veya yerinde düşünebilenleri içermemelidir.

Robin Clough, Santa Clarita