Editöre: Yargı için etik standartların yasalaştırılmasını tartışmamız gerektiği akıllara durgunluk veriyor. Her zaman bir yargıcın zaten bir etik davranış örneği olmasının beklendiğini düşünmüşümdür. (“Yüksek Mahkeme Yargıcı Clarence Thomas’ın yolsuzluğu kabul edilemez. Bu konuda yapabileceklerimiz şunlar,” Görüş, 10 Ağustos)

1991’de Yüksek Mahkeme yargıcı olan Clarence Thomas’ta olduğu gibi, bir otorite konumuna ulaştıktan sonra birdenbire bize değerli şeyler sunan yeni “arkadaşlarımız” olursa, bu insanların karşılığında bir şeyler beklediği herkes için açık olmalıdır. Etik değerler her birimize çocukluktan itibaren aşılanmalı ve taviz verilmemelidir.

Thomas’ın onay duruşmalarında Anita Hill karakteri hakkında bizi uyarmaya çalıştı. İktidardakiler onu görmezden gelmeyi seçti ve şimdi bedelini hepimiz ödüyoruz.

Dale S. Weikel, Bullhead City, Arizona.

..

Editöre: Başkan George HW Bush, Thomas’ı 1991’de ABD Yüksek Mahkemesi’ne atadığında, liberaller ve radikaller paniğe kapıldı. ABD Yüksek Mahkemesinde siyah bir muhafazakar mı? Düşünceyi yok et!

O zamandan beri, liberaller gibi [Noah] Mücellit ve [Dennis] Aftergut, dürüstlüğüne itiraz etmeye çalıştı. Bu son bölüm.

Yargıç Thomas’ın bir davaya vicdanından farklı nedenlerle karar verdiğini kanıtlayabilirlerse, bunu kanıtlamaları gerekir. Aksi takdirde, Thomas’ın yozlaşmış olduğu iddiası iftira niteliğindedir.

Robert S. Rodgers, Culver Şehri

..

Editöre: Tarih, eminim, Thomas’a karşı nazik olmayacaktır.

Başından beri onayına karşıydım. Cephesinden görmek kolaydı. Anita Hill, Amerikan halkını ve seçilmiş yetkilileri Thomas’ın bir adalet olarak uygun olmadığı konusunda uyardı.

Ne yazık ki, yeterince Senato Demokratı, onu olduğu gibi yargılamaktan korkan bir Siyah adaleti onaylama baskısına boyun eğdi. O günden beri bedelini biz vatandaşlar ödüyoruz.

Thomas yemin ettiğinden beri tarihin yanlış tarafında yer aldı. Görevden ayrılana kadar sağcı Cumhuriyetçilerin emirlerini yerine getirmeye devam edecek.

Sidney Williams, Los Angeles

..

Editöre: 1990’ların başında Los Angeles Açık golf turnuvasına sponsor olan bir şirkette çalışıyordum.

İşim, en büyük müşterilerimizden bazılarını etkinliğin pro-am kısmına katılmaya davet etmekti. Bu yüzden, büyük bir Los Angeles şehir ajansının başındaki önemli bir müşteriyi davet ettim ve hevesli bir golfçü olarak hemen kabul etti.

Birkaç gün sonra aradı ve gezinin parasal değerini sordu. Ona şirketimizin oyuncu başına yaklaşık 3.000$ ödediğini söylediğimde, 600$’dan daha değerli hiçbir hediyeyi kabul edemeyeceğini üzülerek söyledi.

Görünüşe göre Thomas standardı, değeri 600 dolardan az olan hiçbir hediyeyi kabul etmemesi. Ayrıca, yerel kurumlar hediye standartlarını uygulama ve bunlara bağlı kalma becerisine sahipse, ülkedeki en yüksek mahkemenin bir şeyler çözebilmesi gerektiği görülüyor.

Larry Nelson, Dana Noktası