California’nın akıl sağlığı altyapısı yanlış bir nedenle tartışmalı. Eleştirmenler, çığır açan 1967 tarihli Lanterman-Petris-Kısa Yasasını sokakları uyuşturucu kullanıcıları ve akıl hastası insanlarla doldurduğu iddiasıyla hedef alıyor. Ama bilindiği üzere LPS bunların hiçbirini yapmadı. Bu ve diğer eyaletlerde kabul edilen benzer yasalar, hükümetin insanları gözaltına alma ve onları ruh sağlığı tedavisine zorlama konusundaki geniş gücünü basitçe sınırlandırdı.

LPS’nin, akıl hastanelerinin birden çok hizmet düzeyiyle değiştirileceği, desteğin daha geniş bir şekilde yeniden yapılandırılmasının bir parçası olması gerekiyordu: krizdeki insanlar için akut bakım, hastaneden çıkışa geçişte iyileşme sürecindeki kişiler için ara “adım atma” bakımı, devam eden ayakta tedavi için topluluk klinikleri. Ancak LPS için gerekli olan bu yardımcılar hiçbir zaman gerçekleşmedi.

Toplum, psikiyatrik durumların doğası hakkında daha fazla şey öğrendikçe ve akıl hastalığıyla yaşayan insanlar kendilerini daha etkili bir şekilde organize etmeye ve savunmaya başladıkça, akran toplulukları veya akıl hastalığıyla uğraşan insanların özel ihtiyaçları etrafında örgütlenen köyler gibi başka bakım türleri önerildi. zihinsel hastalık.

Aslında hükümet, doğumda veya çocuklukta ortaya çıkan gelişimsel engelli insanlar için bakımın bu yeniden tasarlanmış versiyonuna yatırım yaptı. Eyaletin engelli hizmetleri departmanıyla birlikte, bir “bölgesel merkezler” ağı, insanların koşullarının izin verdiği ölçüde dolu dolu, en bağımsız hayatlarını yaşamalarına olanak tanıyan hizmetler sunar. Sistemin kusurları vardır, ancak – aynı anda – bakım, haysiyet ve kendi kaderini tayin hakkı sağlamak için bir modeldir.

Acil ve devam eden psikiyatrik bakıma ihtiyaç duyan Kaliforniyalılar da, ihtiyaç duyulduğunda rehberlikle ve ihtiyaç duyulmadığında zorlama veya suç benzeri özgürlük kaybı olmaksızın, aynı şekilde tam olarak yaşayabilmelerini sağlamak için benzer hizmetlere erişebilmelidir.

Bazı Kaliforniyalılar için bir miktar gönülsüz bakım her zaman uygun olacaktır, ancak LPS’nin amacı, akıl hastalığıyla uğraşan kişilerin, kendilerinin veya başkalarının güvenliği için kesinlikle gerekli olmadıkça, zorla gözaltına alınmamalarını ve istekleri dışında muamele görmemelerini sağlamaktır.

Psikiyatrik rahatsızlıkları ve madde kullanım bozuklukları olan çok sayıda insan sokakta yaşıyor ve ciddi tehlike altında, ancak bu, LPS’nin hükümetin onları gözaltına almasını çok zorlaştırması veya kendi yaşamları ve bedenleri üzerinde çok fazla yetkiye sahip olmaları nedeniyle değil. Bunun nedeni, ihtiyaçlarını karşılamak için hiçbir zaman yeterli hizmetleri yerine getirmemiş olmamızdır.

Bir Stockton Demokratı olan Senatör Susan Talamantes Eggman’ın hazırladığı Senato Yasa Tasarısı 43’ün sorunu da bu.

Böyle bir yaklaşımın işe yaradığına dair çok az kanıt vardır – eğer “işler” derken, durumlarında kalıcı bir iyileşmeyi veya acil durum muhafazası veya konservatuarların süresi dolduğunda ihtiyaç duyacakları barınma ve destek hizmetlerinin oluşturulmasını kastediyorsak.

Ne yazık ki, sokaklarında sefalet ve sefalet görmekten bıkmış Kaliforniyalılar için “çalışma”, akıl hastası veya uyuşturucu kullanan evsizleri geçici olarak da olsa gözaltına almak anlamına gelebilir.

Ve aslında hastaların sokakta bakımsız yaşamalarına izin vermek de kabul edilebilir bir seçenek değil. Ancak mevcut politikalar aptalca seçimi ikili hale getirdi.
Yeterli sürekli bakımı içeren bir sistem olmadan, evsiz ve psikiyatrik ihtiyaçları olan ve durumu stabil hale gelen insanlar için yalnızca iki seçenek bırakıyoruz: Krizde olan diğerlerinin ihtiyaç duyduğu yatakları işgal etmeye devam etmek veya sokaklara dönmek.

Madde kullanımıyla, özellikle opioid bağımlılığıyla mücadele edenler için seçim daha da keskindir, çünkü uyuşturucuyu bıraktıktan sonra, ancak sürekli danışmanlık ve destek olmaksızın sokağa geri dönmek genellikle aşırı dozdan ölüm anlamına gelir. Önceden tolere ettikleri doz, tedaviden sonra ölümcül olabilir.

2019’da milletvekilleri, devlet denetçisinden sözde eksiklikleri nedeniyle LPS’yi eleştirmesini istedi, ancak sonuçta ortaya çıkan rapor, sorunun yasada değil, yetersiz devam eden hizmetlerde olduğunu ortaya çıkardı. Sanki California’nın akıl sağlığı ve madde kullanımı için bakım altyapısı, sızdıran ve aşırı kalabalık bir kano gibi. SB 43’ün yapacağı gibi, orada olmak istemeyen daha fazla yolcu eklemek yardımcı olmaz. Daha büyük ve daha iyi bir tekneye ihtiyacımız olacak.