Editöre: Köşe yazarı Nicholas Goldberg tarafından ortaya atılan soru, “14 yaşındaki bir okul tetikçisi tüm hayatını hapiste mi geçirmeli yoksa şartlı tahliye için uygun mu olmalı?” iyi bir tanesidir.

Daha iyi bir soru, savcıların bir çocuğu yetişkin olarak yargılamasına neden izin veriliyor? Bu ihtiyatsız otoriteden akan her şey, mahkemenin şartlı tahliye olmadan ömür boyu hapis cezası vermesi de dahil olmak üzere, hayal bile edilemeyen bir sürecin parçasıdır.

Toplum olarak anlamadan önce, ergen beyninin cinayet işlemenin önemini anlayacak kadar gelişmemiş olduğuna işaret eden kaç çocuk gelişimi uzmanı gerekir?

Hiçbir çocuk yetişkinlerle birlikte 70 yıl veya daha uzun bir süreyi parmaklıklar ardında geçirmemeli, onu hapsetmek milyonlarca dolara ve akıl sağlığına hesaplanamaz bir maliyete mal olacak. Çok daha ucuza, reşit olmayan biri kilitli bir psikiyatrik tedavi merkezine gönderilebilir.

15 yıl boyunca reşit olmayanlar için bir klinik ekibi yönettim. Katiller, tecavüzcüler, silahlı soyguncular ve daha fazlası vardı, hepsini yoğun psikoterapi ile tedavi ettik. Bir genç pusuya yattı ve annesini vurdu. Bir başkası annesinin sevgilisinin üzerine benzin döküp ateşe verdi. Hiçbir çocuk kurtarılamaz değildir ve her çocuk kurtarılma fırsatını hak eder.

Çocuk adalet sistemimiz iflas etti.

Teresa DeCrescenzo, Studio City

Lisanslı bir klinik sosyal hizmet uzmanı ve evlilik ve aile terapisti olan yazar, California Davranış Bilimleri Kurulu’nun eski başkanıdır.