Çarşamba, binlerce Los Angeles Birleşik Okul Bölgesi çalışanının, öğrencinin ve ailenin Grand Park’ta bir araya gelişini izledim. Kırmızı ve mordan oluşan bir deniz, ıslık ve çanlardan oluşan bir kakofoni ve birbirlerini tekrar görmekten mutlu olan eski iş arkadaşlarının yeniden bir araya gelmesi vardı. Ama posterlerde ve tişörtlerde işlenmiş başka bir şey daha vardı – “saygı” kelimesi.

Biri bana eğitim alanında bu kadar çok insan arasında öfke ve yorgunluğa neden olan şeyin ne olduğunu sorsaydı, benim gibi öğretmenlere ve ikinci en büyük ikinci sınıftaki öğrencilerin ihtiyaçlarına hizmet eden kritik öneme sahip diğer çalışanlara saygısızlık derim. ülkedeki okul bölgesi.

Bu nedenle Grand Park’taki mitinge katıldım ve bu nedenle Salı günü Hizmet Çalışanları Uluslararası Sendikası Yerel 99 ile dayanışma içinde bölgeyi okullarımızın geleceği için müzakere etmeye zorlamak için greve gideceğim. Otobüs şoförleri, bekçiler, kafeterya ve diğer yemek servisi çalışanları, kampüs güvenlik görevlileri, öğretim görevlileri ve engelli öğrenciler için yardımcıları içeren Local 99 tarafından temsil edilen 30.000 işçi olmadan okullarımız çalışamaz.

Öğretmenlerin ve personelin karşılaştığı sorunlar maaşın çok ötesine geçse de, yaptığımız işin önemli bir ölçüsü olmaya devam ediyor. Local 99’daki meslektaşlarımızın birçoğu yarı zamanlı olarak asgari ücret alıyor, bu nedenle başka işler üstlenmek zorunda kalıyor ve kira ve yemek yardımı bulmak zorunda kalıyor. Ve öğretmenler, karşılaştırılabilir eğitim seviyelerine sahip çoğu insandan çok daha az para kazanıyor. Enflasyonu hesaba katan öğretmenler, 1970’lerdekinden daha az para kazanıyor. Gençler düşük ücretler nedeniyle öğretmenlik mesleğinden vazgeçtikçe, öğretmen eğitimi programları öğrenciler için açlıktan kırılıyor.

Eğitimciler, günlük çalışma koşullarımızı doğrudan etkileyen diğer birçok yönden değersiz hissediyorlar. Şiddet, finansal güvensizlik, tehlikeli göç yolculukları, evsizlik ve ırkçılık yaşayan öğrencilerimize dayanıklılık geliştirmeleri için yardım etmemiz isteniyor, ancak okul personelinin mücadeleleri nadiren kabul ediliyor.

Okullarımızın altyapısını koruyarak da saygı gösterilebilir. Bölge birkaç yeni kampüs inşa ederken, çökmekte olan mevcut okullar da var. Okulumda öğrencilerin kafalarına tavan fayansları düşüyor, personel ve öğrenci banyoları düzenli olarak hizmet dışı kalıyor ve öğrenci dükkânımız kınandıktan sonra etrafı çitlerle çevrili.

Öğretmenlerin konularını iyi bilen profesyoneller olduğunu ve çocuklara nasıl öğretileceğini öğretmen olmayan insanlardan daha iyi bilebileceklerini kabul ederek de saygı gösterilebilir. Sırf hayatım boyunca dişçiye gittim diye dişçime işini nasıl yapacağını söylemezdim. Neden bu kadar çok politikacı, iş lideri ve ebeveyn öğretim hakkında daha çok şey bildiklerini düşünüyor?

Bu, öğretmenlerin daha iyi yapmayı öğrenmemeleri gerektiği anlamına gelmez, ancak çoğu zaman profesyonel gelişim ihtiyaçlarımıza karşılık gelmez veya zaten yapmakta olduğumuz şeyler için yeni bir jargondur.

Orta yaşlı bir öğretmen olarak, eğitim alanına yeni giren meslektaşlarım ve genç aileler yetiştirmeye çalışan deneyimli öğretmenler için endişeleniyorum. Öğrencilerine ve okul topluluklarına olan bağlılıklarını görüyorum ama aynı zamanda kira, çocuk bakımı ve diğer masrafları ödemek için verdikleri mücadeleyi de görüyorum. Kendi kontrolleri dışındaki faktörlerin üzerlerine yüklediği yükler nedeniyle beklentilerini karşılayamamanın verdiği hayal kırıklığını daha ne kadar sindirebilecekler merak ediyorum.

LAUSD’nin sadece öğrencilerimize değil, aynı zamanda öğretmenlere ve okul personeline de yatırım yapması gerekiyor. İlk adımın basit bir kelime olduğunu söyleyebilirim: saygı.

Ingrid Fey, Los Angeles Unified School District’te 15 yılı aşkın bir süredir sosyal bilgiler öğretmenidir.