Bu, genellikle totaliter hükümetlerle ilişkilendirilen türden bir davranıştı: Kolluk kuvvetleri bir gazete ofisini basıp muhabirlerin ve editörlerin bilgisayarlarına, sunucularına ve cep telefonlarına el koydu. Yine de bu baskın, çoğu durumda bu tür aramaları yasaklayan federal bir yasaya rağmen, uzaktaki bir otokraside değil, Kansas’ın küçük bir kasabasında gerçekleşti.

Cuma günü, arama emri üzerine hareket eden polis, yedi çalışanı olan ve yaklaşık 4.000 tirajı olan haftalık bir gazete olan Marion County Record’un ofislerini aradı. Meyer’e göre, memurlar eş zamanlı olarak yayıncı ve ortak sahibi Eric Meyer’in evini aradılar, bilgisayarlara, cep telefonuna ve evin internet yönlendiricisine el koydular. Meyer’in onunla birlikte yaşayan gazetenin ortak sahibi olan 98 yaşındaki annesi, Cumartesi günü yere yığıldı ve öldü. Meyer, ölümünü evlerine yapılan baskının stresinden sorumlu tuttu.

Aramalar şiddetli olsa da, Record ile yerel bir restoran sahibi olan Kari Newell arasında önemsiz gibi görünebilecek bir tartışmadan kaynaklandı. (Gazete, onun ehliyetiyle ilgili bilgileri istenmeden elde ettiğini ve çevrimiçi kamu kayıtlarından doğruladığını söylüyor ve bilgilere atıfta bulunan bir haber yayınlamadı.) Arama, kimlik hırsızlığı ve bilgisayarın yasa dışı kullanımı iddialarını haklı çıkarıyor.

Aramalar, küçük haber operasyonunu o kadar kötü bir durumda bıraktı ki, planlanan bir sonraki baskıyı Salı akşamı yayınlayıp yayınlayamayacağı belli değildi; Meyer, polis eylemini unutulmaz bir şekilde “atomik bir sineklik” olarak tanımladı.

Yasadışı da olabilir. 1980 tarihli federal Gizliliği Koruma Yasası, çoğu durumda kolluk kuvvetlerinin, tutuklama emriyle yapılan sürpriz bir arama yerine, gazetecilerden materyal elde etmeye çalışmasını gerektirir – bu, hedefe yasal itirazda bulunma fırsatı verir -.

1980 yasası, Yüksek Mahkeme’nin şerif yardımcılarının Stanford Üniversitesi’nin öğrenci gazetesinde bir protestodan fotoğraflar aramak için yaptığı aramayı onaylamasının ardından kabul edildi. Özgür ve meraklı bir basının kamu yararına hizmet ettiğinin ve haber merkezlerine yapılan baskın ve aramaların muhabirlerin gözünü korkutabileceğinin ve hayati çalışmalarını durdurabileceğinin gerekli bir kabulü olarak hizmet ediyor. Kanun, kimin korunacağını geniş bir şekilde tanımlar: “kamuya bir gazete, kitap, yayın veya diğer benzer kamu iletişim biçimlerini yayma amacı taşıdığına makul ölçüde inanılanlar.”

Yasa, “bu tür materyallere sahip olan kişinin materyallerin ilgili olduğu suçları işlediğine veya işlemekte olduğuna inanmak için olası nedenlerin olduğu” durumlar için bir istisna içermektedir. NPR’ye yaptığı açıklamada, Marion Polis Şefi Gideon Cody, departmanının Kayıt aramasını haklı çıkarmak için bu istisnaya işaret etti.

Bu iddia ikna edici değil. Cody’ye Haberler ve 30’dan fazla başka haber kuruluşu tarafından imzalanan bir mektupta, Basın Özgürlüğü için Muhabirler Komitesi, şefin bahsettiği şüpheli istisnasının “ilgili davranış makbuz, bulundurma, bulundurma, burada söz konusu olmayan belirli federal kanunlar için yalnızca sınırlı istisnalar dışında, iletişim veya materyalin saklanması.”

Bu aramalar küçük bir kasabada yapıldı, ancak kolluk kuvvetlerinin gazetecilerle ilişkilerinde aşırıya kaçma cazibesi her büyüklükteki toplulukta var. 2019’da San Francisco polisi, gizli bir kaynağı tespit etmek için serbest gazeteci Bryan Carmody’nin evini ve ofisini aradı. Şehir daha sonra bir anlaşma için Carmody’ye 369.000 $ ödemeyi kabul etti.

Kongre, gazetecilerin aramalara karşı korunmaya ihtiyacı olduğuna karar verdi. Yerel polis ve yargıçların bu kararı onurlandırması gerekiyor.