TatliKedicik
Member
A yeni anketler toplu New York Times, Siena College ve Philadelphia Inquirer'dan Başkan Biden'a çok kötü bir haber var: Kaybediyor. Kayıtlı seçmenler arasında, seçime karar verme olasılığı en yüksek olan altı savaş alanı eyaletinin beşinde önemli ölçüde geride kalıyor. Muhtemel seçmenler arasında biraz daha iyi bir performans sergiliyor ancak beş önemli eyalette geride kalıyor.
Bu bir anlık görüntü ama bu kampanyanın genel eğilimiyle tutarlı; yani yine kaybediyor.
Biden ve destekçilerinin çoğu, çözümün ekonomi, İsrail-Hamas savaşı, öğrenci kredileri, esrarın yasallaştırılması, demokrasiye yönelik tehdit vb. gibi konularda doğru adımlar atmak olduğunu düşünüyor. Politikadaki en etkili noktayı bulabilirse seçmenlerin eve döneceğine inanıyorlar.
Bu bir dereceye kadar doğru olabilir. Ancak bence konulara odaklanmak Biden'ın gerçek zayıflığını gözden kaçırıyor: titreşimler.
“Titreşim” sadece “ruh hali” veya “duygular” için kullanılan moda bir kelimedir. Onlara ne ad verirseniz verin, tutumlar ve sorunlar arasındaki ilişki her zaman bazılarının düşündüğü kadar rasyonel değildir.
Sorunlarla tutkuyla ilgilenen insanlar, sorunların gerçekten önemli olduğunu düşünürler. Bir düzeyde bu oldukça gülünç bir totolojidir. Ancak demek istediğim şu ki, siyasetle gerçekten ilgilenen insanlar (aktivistler, gazeteciler, bağışçılar) sorunların herkesin siyasetle ilgilenmesine yol açtığına inanıyor.
Politikacılar, sonuç olarak popüler olacaklarına dair anlaşılır bir varsayıma dayanarak konularda popüler pozisyonlar alırlar. Açıkçası çoğu zaman bu şekilde çalışır. Ancak bazen nedensellik diğer yöne gider. Bazı insanlar bir politikacının kudurmuş partizanları veya süper hayranları olarak başlarlar ve bu da onların meselelerle ilgili görüşlerini yönlendirir.
Örneğin 2012'de Barack Obama eşcinsel evliliği desteklediğinde milyonlarca Demokrat aniden değişti muhalefetten desteğe. Donald Trump'ın korumacılığı gündeminin merkezi haline getirdiği 2017'de birçok Cumhuriyetçi değişti pozisyonları. (“Karakter” konusundaki konumlarını da değiştirdiler, ama bu başka bir hikaye.) Biden'ın pek çok konudaki düşük onay oranlarının en azından bir kısmının, insanların politika tercihlerinden ziyade onun hatalı olduğuna dair başlangıçtaki varsayımlarıyla ilgili olduğundan şüpheleniyorum.
Biden kampanyası kürtaj meselesinden yararlanmak istiyor. Bu akıllıca. Roe vs. Wade davasının devrilmesinden sonra kürtaj gerçekten de heyecanı bastırabilecek bir sorun haline geldi. Ancak kürtajın yasallaştırılması için anayasa referandumunun yapıldığını düşünün. %61 destek var Florida'da, Biden etrafta oy kullanırken %37 eyalette. Kürtaj hakları konusunda Demokrat adayın anketi neredeyse 2'ye 1 geride kaldığında, heyecan bir sorun haline geliyor.
En iyi benzetme 1992'dir. Bazı partizanlar ve ideologlar George HW Bush'tan nefret ettiklerine kendilerini inandırırken, gerçek şu ki çoğu insan ondan, Cumhuriyetçilerden veya statükodan bıkmıştı.
Bush'un ekonomisi çok iyi değildi ama nispeten hafif 1990-91 ekonomik durgunluğu, birçok ülkenin tasvir ettiği depresyondan çok uzaktı. medyaDemokrat Parti ve seçmen. Ancak kampanyalardan nefret eden Bush, kendisini eleştirenlerin onu şöyle resmetmesine sıklıkla yardımcı oldu: “iletişim içerisinde olmamak.” Başkanın o andaki tepkisini anlatmak zor baktı en onun kol saati Durgunlukla ilgili bir tartışma sorusu sırasında, iddiaya göre uzak durduğunu gösteriyordu ya da yeni bir süpermarket kasasından etkilenmiş görünüyordu tarayıcı, sözde normal insanların nasıl yaşadığını anlamadığını ortaya koyuyor. Her durumda, birçok seçmen en kötü yorumlara katılıyor.
Ana akım medya Biden'a uzaktan yakından düşman değil ama görünen o ki avantaj da bu değil. Popülist bir çağda elit medyanın desteği, yalnızca Trump dostu değil, aynı zamanda hayal kırıklığına uğramış genç ve ilerici seçmenler için de düzenin dolaşması gibi geliyor. Basın Biden'a yardım ettiğini düşünse bile bu, temastan uzak havayı sürdürüyor.
Seçmenler bu fikre kızıyor, itti birçok kişi tarafından uzmanlarEkonominin aslında düşündüklerinden çok daha iyi durumda olduğu gerçeğinin farkına varmaları gerekiyor. Biden, ekonomiyi taklit etmek yerine sürekli övünerek sorunu daha da kötüleştiriyor Bush'un başarılı rakibi Ve empatisini vurgulayarak insanların yaşadıkları için.
Her ne kadar enflasyon ve yüksek faiz oranları diğer tüm göstergeleri gölgede bıraksa da, ekonomi gerçekten de söylentilerin gösterdiğinden daha iyi. Diğer sorun ise siyaset bilimci Seth Masket'in söylediği gibi notlar, “Cumhurbaşkanlığı onayı bugünlerde ekonomik büyümeden büyük ölçüde bağımsız.” Bu titreşimler.
Açıkçası Biden'ın enflasyonu ve faiz oranlarını düzeltebilmesinin faydası olacaktır. Ama yapamıyor. Üstelik titreşim sorunu ekonominin ötesine uzanıyor.
Sorunlarını ankete dayalı politika ve retorikle çözme konusundaki çaresizliği, sallandığı ve işin gereklerine ayak uyduramadığı duygusunun altını çiziyor. Bu hem yaş problemini körüklüyor hem de körüklüyor. Biden bitkin görünüyor ve insanlar da ondan bıkmış durumda.
@JonahDispatch
Bu bir anlık görüntü ama bu kampanyanın genel eğilimiyle tutarlı; yani yine kaybediyor.
Biden ve destekçilerinin çoğu, çözümün ekonomi, İsrail-Hamas savaşı, öğrenci kredileri, esrarın yasallaştırılması, demokrasiye yönelik tehdit vb. gibi konularda doğru adımlar atmak olduğunu düşünüyor. Politikadaki en etkili noktayı bulabilirse seçmenlerin eve döneceğine inanıyorlar.
Bu bir dereceye kadar doğru olabilir. Ancak bence konulara odaklanmak Biden'ın gerçek zayıflığını gözden kaçırıyor: titreşimler.
“Titreşim” sadece “ruh hali” veya “duygular” için kullanılan moda bir kelimedir. Onlara ne ad verirseniz verin, tutumlar ve sorunlar arasındaki ilişki her zaman bazılarının düşündüğü kadar rasyonel değildir.
Sorunlarla tutkuyla ilgilenen insanlar, sorunların gerçekten önemli olduğunu düşünürler. Bir düzeyde bu oldukça gülünç bir totolojidir. Ancak demek istediğim şu ki, siyasetle gerçekten ilgilenen insanlar (aktivistler, gazeteciler, bağışçılar) sorunların herkesin siyasetle ilgilenmesine yol açtığına inanıyor.
Politikacılar, sonuç olarak popüler olacaklarına dair anlaşılır bir varsayıma dayanarak konularda popüler pozisyonlar alırlar. Açıkçası çoğu zaman bu şekilde çalışır. Ancak bazen nedensellik diğer yöne gider. Bazı insanlar bir politikacının kudurmuş partizanları veya süper hayranları olarak başlarlar ve bu da onların meselelerle ilgili görüşlerini yönlendirir.
Örneğin 2012'de Barack Obama eşcinsel evliliği desteklediğinde milyonlarca Demokrat aniden değişti muhalefetten desteğe. Donald Trump'ın korumacılığı gündeminin merkezi haline getirdiği 2017'de birçok Cumhuriyetçi değişti pozisyonları. (“Karakter” konusundaki konumlarını da değiştirdiler, ama bu başka bir hikaye.) Biden'ın pek çok konudaki düşük onay oranlarının en azından bir kısmının, insanların politika tercihlerinden ziyade onun hatalı olduğuna dair başlangıçtaki varsayımlarıyla ilgili olduğundan şüpheleniyorum.
Biden kampanyası kürtaj meselesinden yararlanmak istiyor. Bu akıllıca. Roe vs. Wade davasının devrilmesinden sonra kürtaj gerçekten de heyecanı bastırabilecek bir sorun haline geldi. Ancak kürtajın yasallaştırılması için anayasa referandumunun yapıldığını düşünün. %61 destek var Florida'da, Biden etrafta oy kullanırken %37 eyalette. Kürtaj hakları konusunda Demokrat adayın anketi neredeyse 2'ye 1 geride kaldığında, heyecan bir sorun haline geliyor.
En iyi benzetme 1992'dir. Bazı partizanlar ve ideologlar George HW Bush'tan nefret ettiklerine kendilerini inandırırken, gerçek şu ki çoğu insan ondan, Cumhuriyetçilerden veya statükodan bıkmıştı.
Bush'un ekonomisi çok iyi değildi ama nispeten hafif 1990-91 ekonomik durgunluğu, birçok ülkenin tasvir ettiği depresyondan çok uzaktı. medyaDemokrat Parti ve seçmen. Ancak kampanyalardan nefret eden Bush, kendisini eleştirenlerin onu şöyle resmetmesine sıklıkla yardımcı oldu: “iletişim içerisinde olmamak.” Başkanın o andaki tepkisini anlatmak zor baktı en onun kol saati Durgunlukla ilgili bir tartışma sorusu sırasında, iddiaya göre uzak durduğunu gösteriyordu ya da yeni bir süpermarket kasasından etkilenmiş görünüyordu tarayıcı, sözde normal insanların nasıl yaşadığını anlamadığını ortaya koyuyor. Her durumda, birçok seçmen en kötü yorumlara katılıyor.
Ana akım medya Biden'a uzaktan yakından düşman değil ama görünen o ki avantaj da bu değil. Popülist bir çağda elit medyanın desteği, yalnızca Trump dostu değil, aynı zamanda hayal kırıklığına uğramış genç ve ilerici seçmenler için de düzenin dolaşması gibi geliyor. Basın Biden'a yardım ettiğini düşünse bile bu, temastan uzak havayı sürdürüyor.
Seçmenler bu fikre kızıyor, itti birçok kişi tarafından uzmanlarEkonominin aslında düşündüklerinden çok daha iyi durumda olduğu gerçeğinin farkına varmaları gerekiyor. Biden, ekonomiyi taklit etmek yerine sürekli övünerek sorunu daha da kötüleştiriyor Bush'un başarılı rakibi Ve empatisini vurgulayarak insanların yaşadıkları için.
Her ne kadar enflasyon ve yüksek faiz oranları diğer tüm göstergeleri gölgede bıraksa da, ekonomi gerçekten de söylentilerin gösterdiğinden daha iyi. Diğer sorun ise siyaset bilimci Seth Masket'in söylediği gibi notlar, “Cumhurbaşkanlığı onayı bugünlerde ekonomik büyümeden büyük ölçüde bağımsız.” Bu titreşimler.
Açıkçası Biden'ın enflasyonu ve faiz oranlarını düzeltebilmesinin faydası olacaktır. Ama yapamıyor. Üstelik titreşim sorunu ekonominin ötesine uzanıyor.
Sorunlarını ankete dayalı politika ve retorikle çözme konusundaki çaresizliği, sallandığı ve işin gereklerine ayak uyduramadığı duygusunun altını çiziyor. Bu hem yaş problemini körüklüyor hem de körüklüyor. Biden bitkin görünüyor ve insanlar da ondan bıkmış durumda.
@JonahDispatch