TatliKedicik
Member
Bir homie yakın zamanda bana bir e -posta son verdi: “Bugün, Tanrı'nın kollarına teslim olacağım, sonra o kollar olmayı seçeceğim.” Mystics Mirabai Starr'ın mistik ve çevirmeni açıkça “Sevgi Tanrısı'nı tanıdığınızda, diğer tüm tanrıları ateşlediğinizi” açıkça belirtiyor. Sevginin Tanrısı, önlemsiz ve pişmanlık duymadan seven kişidir. Geniş açık kolları olan, sevildiğimiz gibi seveceğimizi umuyoruz.
St. Augustine'nin kavramını özellikle derin bir anlayışa sahip gibi davranmayacağım Ordo Amoris – Hangi Başkan Yardımcısı JD Vance, hepimizi “Google” a teşvik etti – ya da St. Thomas Aquinas'ın “Summa Theologica” da düzenli, hiyerarşik sevginin daha fazla iyileştirilmesi.
Vance'in analizi öncelik vermemiz gerektiğidir. Önce Tanrı'yı seviyorsunuz, elbette, o zaman “Ailenizi seviyorsunuz ve sonra komşunuzu seviyorsunuz ve sonra topluluğunuzu seviyorsunuz ve sonra kendi ülkenizdeki diğer vatandaşlarınızı seviyorsunuz ve sonra sonra odaklanabilir ve önceliklendirebilirsiniz. Dünyanın geri kalanı ”dedi.
Etrafta dolaşmak için yeterli sevgi olmadığını düşünen Tanrı'yı kovmamız gerektiğinden şüpheleniyorum.
Papa Francis, Trump yönetiminin göçmenlerin kitlesel sınır dışı edilme planını azarlayan ABD piskoposlarına bir mektupta tartıldı. “Teşvik edilmesi gereken gerçek Ordo Amoris, keşfettiğimiz… istisnasız herkese açık bir kardeşlik inşa eden sevgiye meditasyon yaparak” dedi.
Tanrı'nın sevilmek istediği cılız, kendini emen, kendimizin yansıtma. Ama aslında sahip olduğumuz Tanrı, kendini etkileyen, ferah, çılgınca geniş ve sevgiyle cömerttir. Aslında, Tanrı'nın rüya gelen-gerçek “herkese açık kardeşlik” dir.
Sevmek bizim evimizdir. Bunu keşfettikten sonra asla ev sahibi olmadık. Sevmek, gelişen neşenin bulunduğu yerdir. Tükenemez. Gerçekten de, “aşk asla başarısız olmaz” (1 Korintliler: 13) ve her neyse, ilerlemeyi mümkün kılan şeydir.
“Açık kollar” “açık sınırlar” anlamına gelmez. (Belki de kaçırdım, ama hiç kimsenin açık sınırlar için savunduğunu duymadım, çünkü suçlamanın her zaman düzeltildiği.) Mektubundaki Papa sadece göçmenlerin haysiyetini korumak için yeterli sevgi olduğunu iddia etti. topluluklarımızı korumak ve birbirimize ait olduğumuz gerçeğini korumak.
Umut, kalplerimizi sevginin Tanrısına hizalamanız ve sonra dünyamızda Tanrı'nın cömertliği haline gelmemizdir. Buna karşılık, düzenli, hiyerarşik bir aşk, sevginin tükenmesinden korkuyor. Açık silahlı Tanrı'mız kadar büyük olma yeteneğimizi küçülten “çok fazla kabile, yeterli köy değil” eğilimi ihanet eder. Korku bunu yapacak.
St. Ignatius'un bize söylediği gibi, Vance ve belki de Augustine ve Aquinas'ın göremediği “her zaman daha büyük olan Tanrı” dır. Her zaman hiyerarşik, düzenli kavramlarımızdan daha büyük.
Görünüşe göre İsa dört şeyi ciddiye aldı: dahil etme, şiddetsizlik, koşulsuz sevgi dolu türün ve şefkatli kabul. Bu, dünyada Tanrı'nın kolları olmayı izler.
Sevgi Tanrısı, marjlara giden yolumuzu bulmamızı istiyor, eğer yaparsak, marjların silindiğini bilerek. Sevgimizi bir öncelik listesiyle sınırlamak yerine, yoksullar, güçsüz ve sessiz olanlarla, haysiyeti reddedilen ve yükleri taşıyabileceklerinden daha fazla olanlarla durmalıyız. Tükenmek yerine, kolayca hor görülen ve kolayca dışarıda bırakılanlar arasında dolgunluk buluyoruz. Şeytanlaştırılmış ve tek kullanımlık eşlik ettiğimizde bütünlüğümüz artar, böylece şeytanın sona ermesi ve insanları atmayı bırakırız.
40 yıl boyunca, çete üyelerine hayatlarını yeniden hayal etmeye, umutsuz şiddeti geride bırakmaya ve Tanrı'nın onlar için umudunu kucaklamaya çalıştıklarında eşlik ettim. Homeboy Industries'de iki temel prensibi kucaklıyoruz: Herkes sarsılmaz bir şekilde iyidir; istisna yok. Birbirimize aitiz; istisna yok.
Bu ilkeler kendimizi “önce burada sevdiğimiz, orada seviyoruz” kontrol listesiyle sınırlamamıza izin vermiyor. Tanrı'nın değer verdiği gibi değer veriyoruz. Sevecen, kolları yuvarlanan aşktır. İnsancıl bir göçmen sistemini engellemek yerine gebe kalma yeteneğimizi geliştirir. Amerika Birleşik Devletleri Uluslararası Kalkınma Fonu Durakları Ajansı'ndan sonra milyonlarca insanın ölmesini engelliyor. Hatta bizi çevreye eğilim göstermeye, kitlesel hapsedilmeye ve kendilerine en az bakabilenlere özen göstermeye odaklanıyor.
Bizi sevgi dolu gerçek benliklerimizi keşfetmemizi engelleyen tanrıları ateşleyelim. Tanrı'nın kolları olmayı seçen homie gibi, hoş olmayanları karşılamak için gelişen sevinç bulabiliriz. Hiç evde olmayacağız.
Bir Cizvit rahibi olan Gregory J. Boyle, LA'daki Homeboy Industries'in kurucusudur.
St. Augustine'nin kavramını özellikle derin bir anlayışa sahip gibi davranmayacağım Ordo Amoris – Hangi Başkan Yardımcısı JD Vance, hepimizi “Google” a teşvik etti – ya da St. Thomas Aquinas'ın “Summa Theologica” da düzenli, hiyerarşik sevginin daha fazla iyileştirilmesi.
Vance'in analizi öncelik vermemiz gerektiğidir. Önce Tanrı'yı seviyorsunuz, elbette, o zaman “Ailenizi seviyorsunuz ve sonra komşunuzu seviyorsunuz ve sonra topluluğunuzu seviyorsunuz ve sonra kendi ülkenizdeki diğer vatandaşlarınızı seviyorsunuz ve sonra sonra odaklanabilir ve önceliklendirebilirsiniz. Dünyanın geri kalanı ”dedi.
Etrafta dolaşmak için yeterli sevgi olmadığını düşünen Tanrı'yı kovmamız gerektiğinden şüpheleniyorum.
Papa Francis, Trump yönetiminin göçmenlerin kitlesel sınır dışı edilme planını azarlayan ABD piskoposlarına bir mektupta tartıldı. “Teşvik edilmesi gereken gerçek Ordo Amoris, keşfettiğimiz… istisnasız herkese açık bir kardeşlik inşa eden sevgiye meditasyon yaparak” dedi.
Tanrı'nın sevilmek istediği cılız, kendini emen, kendimizin yansıtma. Ama aslında sahip olduğumuz Tanrı, kendini etkileyen, ferah, çılgınca geniş ve sevgiyle cömerttir. Aslında, Tanrı'nın rüya gelen-gerçek “herkese açık kardeşlik” dir.
Sevmek bizim evimizdir. Bunu keşfettikten sonra asla ev sahibi olmadık. Sevmek, gelişen neşenin bulunduğu yerdir. Tükenemez. Gerçekten de, “aşk asla başarısız olmaz” (1 Korintliler: 13) ve her neyse, ilerlemeyi mümkün kılan şeydir.
“Açık kollar” “açık sınırlar” anlamına gelmez. (Belki de kaçırdım, ama hiç kimsenin açık sınırlar için savunduğunu duymadım, çünkü suçlamanın her zaman düzeltildiği.) Mektubundaki Papa sadece göçmenlerin haysiyetini korumak için yeterli sevgi olduğunu iddia etti. topluluklarımızı korumak ve birbirimize ait olduğumuz gerçeğini korumak.
Umut, kalplerimizi sevginin Tanrısına hizalamanız ve sonra dünyamızda Tanrı'nın cömertliği haline gelmemizdir. Buna karşılık, düzenli, hiyerarşik bir aşk, sevginin tükenmesinden korkuyor. Açık silahlı Tanrı'mız kadar büyük olma yeteneğimizi küçülten “çok fazla kabile, yeterli köy değil” eğilimi ihanet eder. Korku bunu yapacak.
St. Ignatius'un bize söylediği gibi, Vance ve belki de Augustine ve Aquinas'ın göremediği “her zaman daha büyük olan Tanrı” dır. Her zaman hiyerarşik, düzenli kavramlarımızdan daha büyük.
Görünüşe göre İsa dört şeyi ciddiye aldı: dahil etme, şiddetsizlik, koşulsuz sevgi dolu türün ve şefkatli kabul. Bu, dünyada Tanrı'nın kolları olmayı izler.
Sevgi Tanrısı, marjlara giden yolumuzu bulmamızı istiyor, eğer yaparsak, marjların silindiğini bilerek. Sevgimizi bir öncelik listesiyle sınırlamak yerine, yoksullar, güçsüz ve sessiz olanlarla, haysiyeti reddedilen ve yükleri taşıyabileceklerinden daha fazla olanlarla durmalıyız. Tükenmek yerine, kolayca hor görülen ve kolayca dışarıda bırakılanlar arasında dolgunluk buluyoruz. Şeytanlaştırılmış ve tek kullanımlık eşlik ettiğimizde bütünlüğümüz artar, böylece şeytanın sona ermesi ve insanları atmayı bırakırız.
40 yıl boyunca, çete üyelerine hayatlarını yeniden hayal etmeye, umutsuz şiddeti geride bırakmaya ve Tanrı'nın onlar için umudunu kucaklamaya çalıştıklarında eşlik ettim. Homeboy Industries'de iki temel prensibi kucaklıyoruz: Herkes sarsılmaz bir şekilde iyidir; istisna yok. Birbirimize aitiz; istisna yok.
Bu ilkeler kendimizi “önce burada sevdiğimiz, orada seviyoruz” kontrol listesiyle sınırlamamıza izin vermiyor. Tanrı'nın değer verdiği gibi değer veriyoruz. Sevecen, kolları yuvarlanan aşktır. İnsancıl bir göçmen sistemini engellemek yerine gebe kalma yeteneğimizi geliştirir. Amerika Birleşik Devletleri Uluslararası Kalkınma Fonu Durakları Ajansı'ndan sonra milyonlarca insanın ölmesini engelliyor. Hatta bizi çevreye eğilim göstermeye, kitlesel hapsedilmeye ve kendilerine en az bakabilenlere özen göstermeye odaklanıyor.
Bizi sevgi dolu gerçek benliklerimizi keşfetmemizi engelleyen tanrıları ateşleyelim. Tanrı'nın kolları olmayı seçen homie gibi, hoş olmayanları karşılamak için gelişen sevinç bulabiliriz. Hiç evde olmayacağız.
Bir Cizvit rahibi olan Gregory J. Boyle, LA'daki Homeboy Industries'in kurucusudur.