TatliKedicik
Member
Editöre: Yine başka bir çivi Amerika'nın özgürlüğüne sürüldü (“Trump altında, Amerika'nın sesi sessiz kaldı. ABD düşmanları tezahürat ediyor,” 19 Mart. 80 yılı aşkın bir süredir dinleyicilerine ayaklanmamış haberler getirmeye çalışan Amerika'nın sesi, şimdi çoğunlukla sessizdir, eski misyonuna döneceğine dair hiçbir belirti olmadan.
İnsanları tehlikeli paralelliklere ikna etmeye çalışıyorum, II. Dünya Savaşı sırasında haber medyasına ve bugün Amerika Birleşik Devletleri'nde açıkça meydana gelenler, ama denemeye devam etmeliyim.
Hollanda'daki çocukluğum boyunca, bu savaş devam ederken, medyaya tamamen ülkemi işgal eden Nazi Almanları hakim oldu. Tek seçenek, insanların vatandaşlara tarafsız haberler ve cesaret vermeye çalışan Hollanda Kraliçesi Wilhelmina gibi konuşmacılar olan British Broadcasting Corp. aracılığıyla Radyo Oranje'yi gizlice dinlemesiydi.
Şimdi dört gözle beklememiz gereken yörünge mi? Gazeteler, sağa doğru ve tarafsız radyo programlarının susturulduğu bu kadar incelikle değiştiğinde, haberlerimizi nasıl alacağız? Sonunda ya bu hükümetin onaylı mesajlarına yenik düşmemiz ya da ailem gibi bunlara karşı çıkan yasadışı programları dinlemek için dolaplarımızda saklanmamız gerekecek mi?
Anneke Mendiola, Santa Ana
..
Editöre: 1947'de, Bergen-Belsen toplama kampından kurtulduktan sonra ailem ve ben Brooklyn'deki hoş bir İrlanda Katolik Caddesi'ndeki bir daireye taşındıklarında 5 yaşındaydım.
Halk kütüphanesi benim için ikinci bir ev oldu. Bir gün, şimdi arkadaşım, kütüphaneci, bir sonraki odada bir mikrofona şarkı söylemek için iki çocuğa katılmamı istedi. Amerika'nın sesinde milyonlarca dinleyiciye “Twinkle Twinkle Little Star” söyledik.
Oğlum 10 yaşındayken, manzaraları görmek için DC'ye bir gezi yaptı. Doğruca oğlum için muazzam bir ilgi duyan VOA'ya yöneldik. O zamanlar yönetmen olan kardeşi Geoffrey Cowan'ı tanıdığım için, heyecanlı oğlum ve beni, devam eden her şeyi duyabileceğimiz ofislerin ve stüdyoların köşelerine ve çatlaklarına eşlik etti.
Bu deneyim, tıpkı benim için olduğu gibi oğlumun gözlerini dünyaya açtı. VOA'yı kaybetmek dünyaya ne açıklanamayan bir kayıp olacak.
Dorien Grunbaum, Los Angeles
İnsanları tehlikeli paralelliklere ikna etmeye çalışıyorum, II. Dünya Savaşı sırasında haber medyasına ve bugün Amerika Birleşik Devletleri'nde açıkça meydana gelenler, ama denemeye devam etmeliyim.
Hollanda'daki çocukluğum boyunca, bu savaş devam ederken, medyaya tamamen ülkemi işgal eden Nazi Almanları hakim oldu. Tek seçenek, insanların vatandaşlara tarafsız haberler ve cesaret vermeye çalışan Hollanda Kraliçesi Wilhelmina gibi konuşmacılar olan British Broadcasting Corp. aracılığıyla Radyo Oranje'yi gizlice dinlemesiydi.
Şimdi dört gözle beklememiz gereken yörünge mi? Gazeteler, sağa doğru ve tarafsız radyo programlarının susturulduğu bu kadar incelikle değiştiğinde, haberlerimizi nasıl alacağız? Sonunda ya bu hükümetin onaylı mesajlarına yenik düşmemiz ya da ailem gibi bunlara karşı çıkan yasadışı programları dinlemek için dolaplarımızda saklanmamız gerekecek mi?
Anneke Mendiola, Santa Ana
..
Editöre: 1947'de, Bergen-Belsen toplama kampından kurtulduktan sonra ailem ve ben Brooklyn'deki hoş bir İrlanda Katolik Caddesi'ndeki bir daireye taşındıklarında 5 yaşındaydım.
Halk kütüphanesi benim için ikinci bir ev oldu. Bir gün, şimdi arkadaşım, kütüphaneci, bir sonraki odada bir mikrofona şarkı söylemek için iki çocuğa katılmamı istedi. Amerika'nın sesinde milyonlarca dinleyiciye “Twinkle Twinkle Little Star” söyledik.
Oğlum 10 yaşındayken, manzaraları görmek için DC'ye bir gezi yaptı. Doğruca oğlum için muazzam bir ilgi duyan VOA'ya yöneldik. O zamanlar yönetmen olan kardeşi Geoffrey Cowan'ı tanıdığım için, heyecanlı oğlum ve beni, devam eden her şeyi duyabileceğimiz ofislerin ve stüdyoların köşelerine ve çatlaklarına eşlik etti.
Bu deneyim, tıpkı benim için olduğu gibi oğlumun gözlerini dünyaya açtı. VOA'yı kaybetmek dünyaya ne açıklanamayan bir kayıp olacak.
Dorien Grunbaum, Los Angeles