Editöre: Rebecca Ackermann’ın sohbet robotlarının eksikliklerine ilişkin güvencelerini oldukça yüzeysel buldum ve her gün sınıflarda yapay zeka ile uğraşmak zorunda olan bizler için temassız buldum.

Yazmak sadece bir iletişim biçimi olsaydı, Ackermann’ın güvencelerinin bir ölçüde geçerliliği olabilirdi. Bununla birlikte, kişinin kendi çalışmasını yazması ve yeniden yazması, bilişsel büyümede ve daha sofistike düşünme kalıplarının geliştirilmesinde temel aşamalardır.

Bu fırsatlardan kaçan öğrenciler, bir arkadaşına “Sen benim için çalış ama ben maçta oynayacağım” diyen sporcular gibidir. Oyun içinde oynayabilecekler ama kendi potansiyellerini gerçekleştiremeyecekler ve topluma katkı sağlayamayacaklar. Yüzeysel düşünme ve problem çözme kalıplarına saplanıp kalacaklar.

Bu bizim kültürümüz, ekonomimiz ve demokrasimiz için iyi olamaz.

Dennis M. Clausen, Escondido

..

Editöre: Birçokları gibi ben de yapay zekanın sanatçılar ve yazarlar gibi yaratıcı tiplerin yerini almasına karşıyım. Ancak, ilerlemeyi durduramazsınız ve muhtemelen durdurmamalısınız.

Yaratıcılığın genel emekten farklı olduğunu anladığım halde, hangi yasa sanatçıyı asansör operatörü veya benzin istasyonu görevlisinden daha fazla koruyabilir veya koruyabilirdi?

Bir işletme, sanatsal yaratıcılığı teşvik etmekten değil, hissedarlarına karşı sorumludur. Her zaman gerçek yaratıcılık için bir pazar olacağına inanıyorum, ancak yapay zeka sayesinde bu pazar çok daha küçük olacak ve hayatta kalanlar en iyisi olacak.

Ron Garber, Duarte